دانشمند ایرانی "فیبر نامرئی" ساخت

دانشمندان مؤسسه سلطنتی فناوری ملبورن به سرپرستی پروفسور عسگر فرحناکی می‌گویند فیبر نامرئی یا FibreX تا ۲۰ درصد فیبر رژیمی بیشتری را بدون هیچ اثر قابل تشخیصی بر طعم، رنگ یا بافت غذا وعده می‌دهد.

به گزارش ایران اکونومیست و به نقل از گیزمگ، پژوهشگران مؤسسه سلطنتی فناوری ملبورن(RMIT) ادعا می‌کنند که یک نوع فیبر جدید موسوم به FiberX می‌تواند تا ۲۰ درصد فیبر رژیمی سالم بیشتری به غذا اضافه کند، بدون اینکه تغییر قابل تشخیصی در رنگ، بافت یا طعم آن ایجاد شود.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

بهتر از همه این که این گروه می‌گوید که می‌توان آن را از نشاسته‌هایی تهیه کرد که در غیر این صورت چیزی جز ضایعات و زباله‌های کشاورزی نخواهند بود.

اضافه کردن مواد سالم در غذا یک رویکرد مدرن است و در مورد فیبر، کمتر کار شده است. در حال حاضر نان‌های دارای فیبر بالا در بازار وجود دارند، اما چندان با استقبال کودکان مواجه نشده‌اند. از غلات صبحانه با فیبر بالا نیز استقبال نشده است، چرا که اغلب خرید مواد قندی ترجیح داده می‌شود.

اما مصرف فیبر، ضروری است. جدا از نقش فیبر در پیشگیری از چاقی، دیابت نوع ۲ و برخی بیماری‌های قلبی-عروقی، فیبرِ غیرقابل هضم نقش بسیار مفیدی در سلامت روده و کاهش قابل توجه نیاز به زایمان کمکی یا سزارین ایفا می‌کند.

بنابراین "فیبرنامرئی" جدیدی که توسط پژوهشگران RMIT در همکاری با گروه مهندسی Microtec ساخته شده است، می‌تواند اختراع مهمی باشد.

پروفسور عسگر فرحناکی می‌گوید: اکنون می‌توانیم بدون تغییر طعم یا بافت که یکی از مشکلات اصلی بسیاری از مکمل‌های فیبر تجاری تا به امروز بوده است، فیبر اضافی را به غذاهایی مانند نان سفید و سایر مواد اصلی اضافه کنیم.

FiberX مزه یا حسی مانند افزودنی‌های فیبر معمولی ندارد، زیرا در واقع از نشاسته گرفته شده است. این گروه پژوهشی از فرآیندهای شیمیایی برای تغییر ساختار مولکولی نشاسته‌هایی مانند کاساوا(تاپیوکا)، گندم و ذرت استفاده کردند تا آنها را از غذاهای بسیار قابل هضم که باعث افزایش سریع قند خون می‌شوند، درست مانند رژیم غذایی طبیعی که فیبر و فواید یکسانی دارند، به اشکال غیرقابل هضم که در بدن حرکت می‌کنند، تغییر دهند.

پژوهشگران در آزمایش‌های طعم نان و کیک متوجه شدند که FiberX می‌تواند بین ۱۰ تا ۲۰ درصد فیبر بیشتری را قبل از این که مردم متوجه تفاوت آن شوند، وارد غذاها کند.

آزمایش‌های آزمایشگاهی روی نشاسته‌های فرآوری‌شده نشان داد که این فرآیند اصلاح شیمیایی می‌تواند به طور قابل اعتمادی بیش از ۸۰ درصد نشاسته را به فیبر غذایی تبدیل کند، اما پژوهشگران می‌گویند اکنون در حال کار بر روی روش‌های فیزیکی یا آنزیمی برای دستیابی به همین نتیجه هستند که در نهایت به آنها اجازه می‌دهد برچسب "بدون مواد شیمیایی" دریافت کنند و همچنین "برای محیط زیست بهتر است".

پروفسور فرحناکی می‌گوید که تکنیک FiberX لزوماً به نشاسته‌ای نیاز ندارد که بتوان در جای دیگری از آن استفاده کرد. در واقع، این گروه در تلاش برای استفاده از نشاسته‌ها و فیبرهای ضایعات به عنوان ماده اولیه برای تولید محصولات FiberX در مقیاس بزرگ است.

پژوهشگران اکنون قصد دارند این فناوری را برای تجاری‌سازی در دسترس صنایع قرار دهند.

پروفسور فرحناکی می‌گوید: افزایش مقیاس این فناوری به این معنی است که صنایع غذایی مقادیر زیادی از فیبر غذایی نامرئی را با قیمتی مقرون‌به‌صرفه در دسترس خواهند داشت تا غذاهای پُرفیبر را در اختیار مصرف‌کنندگان قرار دهند.

 

منبع: خبرگزاری ایسنا برچسب ها: فیبر نامرئی ، فیبر خوراکی ، پروفسور عسگر فرحناکی ، دانشمند ایرانی

منبع: ایران اکونومیست

کلیدواژه: فیبر خوراکی دانشمند ایرانی

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت iraneconomist.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایران اکونومیست» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۶۴۷۱۹۸۴ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

اوج سلامت مغز چه زمانی است؟

آفتاب‌‌نیوز :

مطالعات بی شماری در مورد جزئیات روش‌های جلوگیری از زوال شناختی انجام شده و به تازگی تیمی از محققان نروژی در پژوهش‌های خود موفق به ساده سازی دانش مدیریت سلامت مغز شدند.

هرموندور زیگموندسون، استاد بخش روانشناسی دانشگاه علم و فناوری نروژ در این رابطه می‌گوید: کلید‌های سیستم عصبی ما ماده خاکستری و سفید است. ماده خاکستری از سلول‌های عصبی (نرون ها) و دندریت‌ها تشکیل شده، در حالی که ماده سفید برای تسهیل تماس بین سلول‌ها (آکسون‌های میلین دار) عمل کرده و به سرعت انتقال و توزیع سیگنال‌ها کمک می‌کند.

اگر کسی بتواند ماده سفید و خاکستری خود را در شکل مطلوب آن نگه دارد، شناخت، مهارت‌های تفکر و حافظه نیز باید به خوبی کار کند.

این گزارش چیزی شبیه به نوعی جمع بندی است که درک کنونی علم مدرن از بهترین روش پرورش سلامت مغز قوی را پوشش می‌دهد. 

 پروفسور زیگموندسون در ادامه توضیحات خود می‌افزاید: اگر می‌خواهید مغز خود را در بهترین حالت نگه دارید، سه عامل را باید جدی بگیرید. در حقیقت سه کلید شناسایی شده برای سلامت قوی مغز عبارتند از:

تمرین فیزیکی

فعالیت اجتماعی

علایق و سرگرمی‌های قوی و پرشور

در ادامه به تحلیل و بررسی هر یک از این سه مولفه خواهیم پرداخت:

فعالیت بدنی
همه مردم می‌دانند که گذراندن تمام روز روی مبل برای بدن مفید نیست و فعالیت بدنی کلید سلامت مغز است.

به گفته نویسندگان این مطالعه، سبک زندگی فعال به توسعه سیستم عصبی مرکزی و مقابله با پیری مغز کمک می‌کند.
محققان توصیه می‌کنند که تمام تلاش خود را بکنید تا هر روز حداقل کمی تحرک داشته باشید. حتی اگر یک کار کم تحرک انجام می‌دهید که نیاز به نشستن زیاد دارد، هر ساعت یا بیشتر حداقل برای چند دقیقه حرکت کنید.

فعالیت اجتماعی

برخی از مردم به طور طبیعی اجتماعی‌تر از دیگران هستند، اما محققان تاکید می‌کنند که هیچ کس نمی‌تواند مانند جزیره زندگی کند. سعی کنید با افرادی که برایتان مهم هستند در ارتباط باشید. مغز ما در تعاملات و ارتباطات اجتماعی رشد می‌کند.

پروفسور زیگموندسون در این رابطه توضیح می‌دهد: روابط با افراد دیگر، و تعامل با آنها، به تعدادی از عوامل بیولوژیکی پیچیده کمک می‌کند که می‌تواند از کند شدن مغز جلوگیری کند.

به یادگیری ادامه دهید و پرشور بمانید

فعال نگه داشتن مغز باعث تقویت شناخت می‌شود. سرگرمی جدید یا یادگیری یک مهارت جدید را جدی بگیرید. البته هیچ گاه خود را مجبور به انجام این کار نکنید؛ چیزی را پیدا کنید که واقعاً به آن علاقه دارید. هیچ وقت در زندگی برای یادگیری چیز‌های جدید دیر نیست!

اشتیاق، یا داشتن علاقه شدید به چیزی، می‌تواند عامل تعیین کننده و محرکی باشد که ما را به یادگیری چیز‌های جدید سوق می‌دهد. پروفسور زیگموندسون می‌گوید که این امر با گذشت زمان، بر توسعه و نگهداری شبکه‌های عصبی ما تأثیر می‌گذارد.

در مجموع، نویسندگان مطالعه می‌گویند مغز ما ماشینی با قدرتی باورنکردنی است، اما درست مانند هر ابزار دیگری، اگر برای مدت طولانی غیرفعال بماند، شروع به ضعیف شدن می‌کند.

منبع: خبرگزاری ایسنا